Bez obzira da li je bio druidski hram, astronomski kalendar ili centar za lečenje, misterija Stounhendža ne jenjava, što potvrđuje i najnovija teorija da je taj praistorijski spomenik zapravo bio "drevna Meka na stubovima", piše londonski Gardijan.
Prema toj teoriji, koju je u najnovijoj knjizi, danas izašloj iz štampe, izneo umetnički kritičar i bivši direktor nekih od vodećih britanskih muzeja Džulijan Spalding, ceremonije nisu izvođene na nivou tla, već na kružnoj drvenoj platformi, čiji
je nosač bio sam megalit.
Spalding smatra da je kamenje Stounhendža bilo osnova za ogromnu platformu koja je odavno uništena i predstavljala je “veliki oltar”, podignut visoko ka nebesima, na koji su se vernici peli uz drvene stepenice ili merdevine.
On smatra da je oltar mogao da izdrži težinu stotine vernika.
– To je potpuno drugačija teorija koja nikada do sada nije bila izneta. Sve dosadašnje interpretacije mogle bi biti pogrešne. Gledali smo na Stounhendž na pogrešan način: sa zemlje, što je u velikoj meri gledište 20. veka. Nismo razmišljali o tome o čemu su oni mislili – rekao je Spalding.
Iako su Stounhendž vekovima opsedali arheolozi, on i dalje izaziva iznenađenja, uključujući i konture kamenja koje danas nedostaje, a pojavile su se u sprženoj zemlji tokom letnje suše.
Stounhendž je izgrađen između 3000. i 2000. godine pre nove ere i najpoznatiji je praistorijski spomenik Engleske. Nalazi se na listi svetske kulturne baštine UNESKO i godišnje privuče više od milion posetilaca.
Bez obzira da li su građeni u Kini, Peruu ili Turskoj, slični sveti spomenici su nicali na višoj nadmorskoj visini, da li na prirodnom mestu ili onom koje je gradio čovek, po kružnoj matrici, verovatno povezanoj sa kretanjima nebeskih tela.
– U davna vremena, nikakve duhovne ceremonije nisu vršene na tlu. Egipatski faraoni i kineski car uvek su nošeni, kao svojevremeno papa. Stopala svetih ljudi nisu smela da dodiruju zemlju. Gledali smo na Stounhendž iz moderne perspektive, orijentisane na zemlju – ocenio je Spalding i dodao – To bi bilo nezamislivo uvredljivo za besmrtna bića, jer bi time bili spušteni sa nebesa da grizu prašinu i gaze po đubretu.
Njegova teorija, međutim, nije naišla na opšte odobravanje naučne javnosti.
