Kalemegdan je centralni gradski park koji po svojim prostornim obeležjima odudara od uobičajenih gradskih parkova, sa svega nekoliko karakterističnih obeležja pejzažne arhitekture koji se izdvajaju u prostoru.
Najupečatljiviji projekat na teritoriji Kalemegdana koji svedoči o modernoj srpskoj istoriji i najranijim periodima razvoja pejzažne arhitekture u Srbiji je Veliko stepenište. Impozantno, bezvremeno i zadivljujuće, ono već 87 godina krasi prostor Savskog šetališta u Kalemegdanskom parku.
Izgrađeno je 1928. godine prema projektu arhitekte Aleksandra Krstića u duhu romanike. Njhovim izvođenjem su završeni radovi na uređivanju Savskog šetališta.
Aleksandar Krstić se često naziva pionirom pejzažne arhitekture u našoj zemlji, zbog brojnih i značajnih projekata koje je sproveo širom naše zemlje i koji dan danas predstavljaju jedne od retkih primera pejzažno arhitektonskih ostvarenja koja su nastala u skladu sa savremenim svetskim trendovima.
Ratna razaranja Prvog svetskog rata u periodu od 1912. do 1918. godine su zaustavila uređenje Kalemegdana koji je već tada imao status centralnog gradskog parka, nakon čega je njegov razvoj znatno unazađen, a sam park dosta opustošen.
U periodu od 1928. do 1929. godine pristupilo se većoj rekonstrukciji parka, kada Veliki Kalemegdan dobija današnji izgled.Uređenje Savskog šetališta zahtevalo je projekat za savladavanje visinske razlike na prelazu sa Savskog šetališta na donji plato koji vodi do Gornjeg grada.
Bitnu ulogu u uređivanju Kalemegdanskog parka imao je Aleksandar Krstic, kao osnivač gradske službe za brigu o zelenilu, preteče danasnjeg JKP “Zelenilo Beograd”. Tako je njemu pripala čast da dizajnira Veliko stepenište po ugledu na pejzažno arhitektonske elemente velikih evropskih gradova.
Između ostalog, Aleksandar Krstić je imao i značajan udeo u uređivanju Zoološkog vrta na Kalemegdanu, nakon čega je i postao njegov prvi direktor.
Pre Prvog svetskog rata Kalemegdanski park se završavao na mestu gde se danas nalazi Veliko stepenište. Zemljište iza te tačke je sve do 1929. godine bio neuređen i zapušten prostor, sa čijim se uređenjem započinje izgradnjom Velikog stepeništa. Sa uređenim cvetnim parterom, pogledom na zidine tvrđave i Pobednika sa jedne i pogledom na ušće sa druge strane, to je danas jedan od najlepših delova Kalemegdana.
Nekada zadivljujuće ostvarenje i omiljeno mesto Beograđana danas je pravo ruglo parkovskog uređenja i podsetnik na činjenicu da u struci pejzažne arhitekture ne samo da nismo napredovali, već smo nazadovali.
Veliko stepenište danas izgleda zapušteno i neodržavano. Kamen korišćen za izgradnju masivnih stepenika je vidno popucao i izgubio originalnu belu boju, pa je čak i laiku jasno da je rekonstrukcija preko potrebna.
