Jospi Broz Tito preživeo je 1950. godine atentat u Dubrovniku i to zahvaljujući tome što je nosio pancir.
Ovu informaciju objavio je “Dubrovački dnevnik” navodeći da su bezbednosne službe JNA i Maršalat imali informacije da bi moglo doći do atentata, zbog čega je Tito stalno nosio neprobojni prsluk. Ističe se da je plan o Brozovoj likvidaciji skovalo rukovodstvo informbirovske emigracije u Sovjetskom Savezu i Rumuniji, koji su zaključili da bi ga trebalo ubiti na klasičan način, pišu Novosti.
Za atentatora je izabran potpukovnik Branko Rudić, jedan od ličnih Titovih pratilaca. Plan je bio da se atentat izvrši u rezidenciji u Dubrovniku. Rudić je iz neposredne blizine ispalio tri hica pravo u Tita dok je dolazio u radni kabinet iz svoje sobe. Međutim, pancir ga je spasao sigurne smrti.
“Dubrovački dnevnik” napominje da je atentat u Dubrovniku dugo bio tajna i da ništa o tome nije objavljeno. Kako je navedeno, pomenuo ga je samo istoričar Vjenceslav Cenčić.
Četiri atentata
Na Tita su izvršena četiri atentata. Prvi je bio 1944. nakon Desanta na Drvar kada su nemačke snage htele da obezglave partizanski pokret. Drugi je bio tri godine kasnije na Brdu kod Kranja. Reč je o takozvanom medicinskom atentatu u kojem je Tito zadobio prostrelnu ranu. U Beogradu je 1948. godine organizovan nalet tramvaja na Titov auto. Kao četvrti atentat, Kranjc navodi atentat u Dubrovniku.
Ipak, o atentatu u Dubrovniku 1950. godine govorio je penzionisani general-major JNA i bivši pripadnik KOS Marijan F. Kranjc, autor knjige “Urote i atentati na Tita”. On je takođe naveo da je Branko Rudić u Tita ispalio tri hica, ali da ga meci nisu povredili jer je nosio zaštitni prsluk.
Hrvatski “Nacional” je 2004. godine objavio intervju sa Kranjcom, u kojem je istaknuto da je on skoro 30 godina bio pripadnik KOS i da je nekada i sam učestvovao u zaštiti Tita. Na temelju sakupljenih podataka i istraživanja, autor je zaključio kako je protiv Tita planirano, pokušano i izvedeno 75 zavera i atentata.
Kako je naveo Kranjc, cilj je bila politička kompromitacija ili raspad Jugoslavije. Smatra da su međunarodne zavere bile najopasnije, “poput informbirovske, kombinovane sa raznim vojnim i diverzantsko-terorističkim grupama”. Pojasnio je da je sistem zaštite predsednika Jugoslavije za vreme Drugog svetskog rata bio kopiran po uzoru na tajne službe SSSR.
Nakon prekida odnosa sa Staljinom 1947. godine stvara se “sistem tri sigurnosna kruga”, pojačan savremenom tehnologijom. Od tada pa do Titove smrti sistem se nije menjao, samo je bio upotpunjen novim tehničkim rešenjima.
