Eržebet Batori, mađarska grofica iz 16. veka, zapamćena je u istoriji kao najizopačeniji serijski ubica i pripisuje joj se da je tokom života ubila čak 650 osoba, najviše devojaka i sluga.
Pre malo više od četiri veka, u avgustu 1614. godine, ozloglašena 54-godišnja plemkinja preminula je u kućnom pritvoru u dvorcu Čahtice u današnjoj Slovačkoj.
Njen život inspirisao je brojne priče, filmove i knjige, uključujući i “Drakulu” Brama Stokera. Život “krvave grofice” pun je šokantnog nasilja, okrutnosti i mučenja.
Srednjovjekovna mučenja bila su praktično deo javnog života, ali Batori je uspela da potuče sve rekorde.
Rođena 1560. u jednoj od najbogatijih protestantskih porodica Evrope, već kao veoma mala pokazivala je uznemirujuće znakove besa i napade. Mentalne bolesti u njenoj su porodici bile česte, verovatno kao rezultat incestuoznih odnosa. Bila je odlična učenica, verila se već s 11 godina, a navodno je bila veoma brižna majka.
Grofica je odrasla u vreme kada je plemstvo imalo moć da odlučuje o životu i smrti sluga koji su u to vreme smatrani imovinom. Brutalno premlaćivanje bilo je najučestalije, ali je grofica vremenom razvila daleko brutalnije metode kažnjavanja.
Navodno je i njen suprug učestvovao u mučenjima, a razmere njene duboke patološke poremećenosti izašle su na videlo tek nakon smrti.
Uz pomoć nekoliko sluškinja i glavnog sluge, inače čoveka malog rasta po imenu Fičko, Batori je počela da muči i ubija na desetine devojaka iz sela, koje je u dvorac namamila obećanjima da će dobiti posao.
Prema pričama svedoka, čije ispovesti se nalaze u mađarskim arhivima, žrtve okrutne grofice bile su izložene batinjanju kaiševima, bičevima, noževima i toljagama. Neke su polivane hladnom vodom i ostavljane da se smrznu na snegu, dok bi drugima nabijali eksere ispod noktiju, a kada bi pokušali da ih uklone zajedno s njima su čupali i nokte.
Mučenja i ubistva uglavnom su obavljana zarad njenog zadovoljstva, dok neki istoričari smatraju da je, osim što je bila psihopata, bila i seksualna sadistkinja. U njenim mučenjima bilo je seksualnih elemenata, poput sečenja udova, a lično je devojkama ponekad odgrizala komad mesa s lica ili ramena.
Batori i njeni saradnici su godinama terorisali seljane i prolazili nekažnjeno. Prve sumnje su se pojavile kada su počele da nestaju mlade devojke iz plemstva i tada su prvi put pripadnici visokog staleža počeli da obraćaju pažnju na glasine o grofici.
Odmah nakon Božića 1610. godine, u dvorac su upale lokalne vlasti koji su bile užasnute kada su otkrile mrtva ili umiruća tela služavki u dvorištu i podrumu. Njeni pomagači su završili u zatvoru, nakon čega im se sudilo, a nakon toga su bili mučeni i ubijani.
Grofica Batori nije nikada osuđena i optužena, najverovatnije zbog grofovske titule, ali je završila u kućnom pritvoru u jednoj sobi u dvorcu Čahtice u kojem je umrla četiri godine kasnije.
