Koze Mihal Abdulah bio je maloazijski Grk koji je obavljao dužnost upravnika jedne provincije Romejskog carstva, dok nije odlučio da promeni veru i prebegne Osman-begu, utemeljitelju dinastije i carstva koji su po njemu dobili imena.
Rodio se pod imenom Mihailo Kozes, negde u drugoj polovini XIII stoleća, u Romejskom carstvu, verovatno na teritoriji Male Azije gde je i delovao celog života.
U jednom trenutku napredovao je do nameštenja romejskog upravnika pokrajine Hirmenkije, pa je držao utvrđenje u podnožju planine koja se danas zove Uludag, a koja se od davnina nazivalo Mizijski Olimp. Nalazi se to na samom severozapadu Anadolije, blizu Troje i Dardanela.
Bio je vođa lokalnih Grka, budući sam Grk, ali je održavao prisne prijateljske veze sa Osman-gazijem i njegovim narodom.
Osman-gazi (ar. sveti ratnik), ili Osman-beg (tur. vođa), utemeljitelj svoje dinastije i Osmanlijske imperije, smatrao je sa svoje strane Mihaila za prijatelja, posebno što mu je ovaj pomagao tokom ratova sa suparničkim turskim begovima, što ga je mudro savetovao i što je često preuzimao na sebe poklisarske poslove.
– San pakleni okruni Osmana, darova mu lunu kâ jabuku – kaže Njegoš u “Gorskom vijencu” opisujući san Osman-gazija u kojem mu je Alah obećao čitav svet, njemu i njegovim potomcima.
E pa, i Mihailo Kozes je usnio san, samo što je njega njegov ubedio da postane musliman, da postane Koze Mihal Abdulah (ime koje su preobraćenici često uzimali, a koje na arapskom znači “sluga Božiji”) i da se stavi potpuno u službu Osman-bega kao njegov “noker” (“drug” na mongolskom jeziku sa značenjem ratnog druga; nokeri su bili uži krug oko vođe kog su sledili, a koji je bio dužan da brine o njihovom materijalnom blagostanju), piše Telegraf.
Bio je neviđeni junak, a u istoriju je ušao iz najstrašnijeg mogućeg razloga! PRVI SRBIN KOG SU TURCI NABILI NA KOLAC
Po drugoj i daleko dosadnijoj verziji, Mihailo Kozes je prešao u islam zato što je Osman-gazi na njega ostvario veliki uticaj, izazivao divljenje i bratsku ljubav. Bilo kako bilo, desilo se to u periodu između 1304-1313. godine: koje tačno, ne zna se zbog nedostatka pisanih svedočanstava.
Tako je on bio prvi značajni hrišćanski “prebeg” koji je postao osmanlijski podanik i poturica, a odigraće jako važnu ulogu u stvaranja osmanlijske države.
Do kraja života Osman-begovog držao je važne pozicije na njegovom dvoru služeći kao savetnik i poklisar, a kada mu je prijatelj preminuo — i na dvoru njegovog sina i naslednika Orhan-bega.
Barem do osvajanja Burse 1326. godine kada se, na neki način, penzioniše. Zapravo, prestaje da se pominje u zapisima, i umire oko 1340. godine. Ne zna se gde je sahranjen.
Njegovi potomci su nosili prezime Mihaloglu i bili jako uticajni u Osmanlijskom carstvu tokom XV i XVI stoleća. Mehmed-beg Mihaloglu je tako bio važan igrač tokom Otomanskog interregnuma nakon Bitke kod Angore 1402. godine i tokom ranog sultanovanja Murata II.
Njegov sin Hizir-beg bio je istaknuti vojni zapovednik pod Mehmedom II, kao i praunuci Ali-beg, Iskender-beg i Bali-beg. U nekom trenutku ova familija počinje da propada, verovatno sredinom XVI veka pošto Ahmed Mihaloglu biva poslednji koji nosi naslednu titulu “zapovednika akindžija”.
UČITE DECU O OVOM ČOVEKU! Zaboravljeni junak, POSLEDNJI SRPSKI DESPOT koji je Evropu spasao od najezde Turaka
Jedan od potomaka Koze-Mihala je i Gazi Mihal-beg koji je u Jedrenu 1422. godine sagradio džamiju u kojoj je sahranjen i u kojoj se i danas nalazi njegova grobnica, premda je sama bogomolja u ruševinama; takođe je u okviru istog kompleksa sagradio imaret (javnu kuhinju) i hamam.
Porodica Mihaloglu je jedna od četiri najvažnije iz ranog perioda Osmanske imperije, smatrao je nemački otomanista Franc Babinger.
