Posle Svetog Nikole i Svetog Jovana, Đurđevdan je treća najčešća slava u Srba.
Slavi se 6. maja kao Sveti Đorđe (Georgije ili Đurađ), i 16. novembra kao Đurđic. Običaj je da se za Đurđevdan kolju prvi jaganjci i ide na Đurđevdanski uranak, ali se u gradskim sredinama danas to drugačije slavi.
Nekoliko dana ranije poziva se sveštenik u kuću da osvešta vodicu. Za Đurđevdan se tradicionalno kite kapije, ograde i vrata vencima od lekovitog bilja što simbolizuje očuvanje zdravlja i lečenje bolesti. Svetom Đorđu se u zasluge stavlja stvaranje nemanjićke Srbije. Prema predanju, Stefan Nemanja molio se ovom svecu zaštitniku da ga oslobodi iz pećine u koju su ga zatočila i okovala ljubomorna braća. Molitve su mu bile uslišene, a on je postao veliki župan i utemeljio moćnu državu.
