Tajni dokumenti objavljeni 2014. godine, otkrivaju tajne Nacionalsocijalističke nemačke radničke stranke. U njima piše da su, nakon Drugog sjetskog rata, bivši članovi Nacionalsocijalističke nemačke radničke stranke u strogoj tajnosti formirali vojsku, ne bi li zemlju zaštitili od napada od strane Sovjetskog saveza.
Gotovo šest decenija 321. stranica jedne od zbirki nacističkih dokumenata, bila je neprimećena, a kada je njen sadržaj otkriven, posleratna istorija Nemačke dobila je sasvim novo poglavlje, piše Spigel.de.
Ono što je šokiralo mnoge je spoznaja da je nakon Drugog svetskog rata formirana tajna vojska koju su činili veterani nacističke vojske. Na spisku se nalazi više od 2000 imena, dok se veruje da je vojsku činilo više od 10.000 ljudi.
Posleratna nemačka nacistička vojska nastala je bez dozvole i saznanja nemačke vlade i parlamenta. A odmah po osivanju, 1949. godine, u prvim fazama Hladnog rata, započeli su s pripremama za odbranu od mogućih napada sa istoka. Komunizam im je bio glavna pretnja pa su hteli da budu spremni na eventualno izbijanje građanskog rata.
Skupljali su informacije o evropskoj levici, pa su špijunirali Joakima Pekerta, tadašnjeg studenta koji je tokom 70-ih godina postao službenik ambasade Zapadne Nemačke u Moskvi.
Dokumente je otkrio istoričar Agilolf Keselring, koga je zaposlila Nezavisna komisija da istraži ranu istoriju BND-a. Pronađeni dokumenti bili su u vlasništvu preteče Nemačke obaveštajne službe, a nemački kancelar Konrad Adenauer nije znao da postoji ova vojska sve do 1951. godine, a kada je za nju saznao, nije je raspustio jer je uvideo da mu ova vojska može biti od koristi.
Tajni dokumenti, koji su nepotpuni, svedoče o činjenici da je vojska brojala oko 40.000 članova, a među njima su se nalazili i pripadnici budućih nemačkih oružanih snaga.
‘Ilegalci’ koji su postali najviši vojni zvaničnici Nemačke
Jedan od najistaknutijih ličnosti ovog pokreta bio je Albert Šnec rođen 1911. godine. Šnec koji će posle doći na čelo nemačkih oružanih snaga imao je čin pukovnika u Drugom svetskom ratu, a nakon kapitulacije Nemačke osnovao je kompanije za prodaju drva i tekstila, a organizovao je druženja veterana 25. pešačke divizije, u kojoj je i sam služio.
U rad ove ilegalne grupe bio je uključen i Oto Skorzeni, SS-ovac nagrađen brojnim odlikovanjima, koji se proslavio spašavanjem Benita Musolinija iz ruku antifašista.
U užem rukovodstvu bio je i Hans Špedel, posle zapovednik NATO vojske za centralnu Evropu. Međutim, i nakon objavljivanja dosijea ostalo je još brdo upitnika, jer mnogo stranica nedostaje.
Otkrivena je nepovezana hrpa papira kao i poseban dokument na kojem je pisalo ‘osiguranje’. No u ovom su dokumentu, umesto osiguranja bili ispisani podaci koji bi mogli promeniti istoriju moderne Nemačke.
Tajna je vojska imala sve više ‘posla’. Šnec je regrutovao brojne moćne trgovce i veterane, a na listi pripadnika našla su se imena moćnih advokata, tužilaca i profesora od kojih je vojska primala velike donacije.
Vojsci su se ubrzo počeli priključivati i obični ljudi, istomišljenici, sa željom da se zaustavi jačanje i širenje komunizma i levice u Evropi, ljudi sa snažnom antikomunističkom ideologijom.
Bivši nemački general, Anton Graser, bio je zadužen za naoružanje, a prema dokumentima, oružje je nabavljao od policije. Baze za obuku bile su na tajnim lokacijama u Španiji i Švajcarskoj.
Ilegalna se vojska raspala 1955. kada je oformljena nemačka regularna vojska u kojoj je Šnec postao vrhovni zapovednik oružanih snaga.
