Seta u predratnim novinama za nekadašnjim Beogradom i najstarijim srušenim hotelom. S proleća 1938. konačno u istoriju odlazi prvi ugledni varoški hotel.
Ulicu kralja Petra, u blizini današnje legendarne kafane “?”, nekada je krasio ugledni hotel “Staro zdanje”. Na tom mestu danas se nalazi prelepa zgrada Narodne banke, a novinski zapisi iz 1938. godine u sumornom raspoloženju beleže konačno rušenje ovog objekta, iako priznaju da je imao ogromnu kulturnu vrednost.
Zdanje je, ipak, moralo da napusti svoj Beograd i ovaj svet, a u martu te godine radovi na rušenju uveliko su bili u punom zamahu.
“Kod jelena”
– Narodna banka otkupila je staru i rabatnu zgradu u kojoj je dugo godina bila smeštena Beogradska oblasna direkcija državnih železnica. Rušenjem bivše direkcijske zgrade nestaje jedan istorijski objekat, jedna od najreprezentativnijih građevina – piše tadašnja prestonička štampa.
Zatim se novinar lista “Vreme” vraća i u sam nastanak ove zgrade, citirajući profesora i vrhunskog arhitektu Nikolu Nestorovića, koji se priseća davne prošlosti ove gradske oblasti.
– Na uglu današnjih ulica Kralja Petra i Gračaničke bio je stari han, gde su odsedale kiridžije, kočijaši i drugi. Na tom mestu podigao je knez Mihailo 1841. godine zgradu za hotel, pošto u to doba nije bilo nijednog uređenog hotela u Beogradu. To je gostionica “Kod jelena” sa kafanom na uglu pomenutih ulica u prizemlju; u gornjim spratovima bile su gostinske sobe. Figura jelena stajala je na konzoli, no ona je propala za vreme požara koji se desio 15. i 16. aprila 1849. godine. Ova zgrada poznata je pod imenom “Staro zdanje” – pričao je Nestorović.
Kasnije je u ovoj zgradi bio “Grand hotel”, a potom, od 1884. godine, u njoj je bila smeštena Železnička direkcija. To je bila prirodna potreba ondašnjeg Beograda koji dobija železnicu, nasušnu ekonomsku potrebu za razvoj prestonice.
Priča na koju tadašnji novinari naročito skreću pažnju podseća na to da je zgrada bila vlasništvo Obrenovića, pa da je posle ubistva kralja Aleksandra ovu građevinu kraljica Natalija prodala našoj državi.
Očito su Beograđani predratnog grada pamtili mnoge vedre događaje i predanja u vezi sa “Starim zdanjem”, pa su prepustili sećanjima da ih preplave, a savremenicima da žale za prohujalim vremenima.
