Bolničarke, sekretarice ili supruge - Hitlerovom režimu služile su stotine hiljada žena. One su uglavnom delovale u pozadini, ali mnoge su se dohvatile i oružja, tvrdi u svojoj knjizi „Hitlerove pomoćnice" Vendi Lover.
Ako se može verovati istoričarki Vendi Lover, nacistički genocid je počeo u bolnicama.
– Prva metoda bile su tablete za spavanje, injekcije i izgladnjivanje do smrti. Prve žrtve bila su deca – piše američka autorka u svojoj knjizi „Hitlerove pomoćnice”.
Ona tvrdi da su bolničarke smrtonosnim injekcijama ubile na hiljade dece s invaliditetom. To je samo jedan od brojnih primera pomoću kojih Vendi Lover oslikava ulogu žena u nacionalsocijalističkom režimu, piše Dojče vele.
Nisu birale sredstva u karijeri
– Prve nacionalsocijalističke ubice nisu bile čuvari u koncentracionim logorima nego bolničarke – piše autorka i ističe da genocid nije počeo u gasnim komorama nego na mestima na kojima su progonjeni u stvari očekivali pomoć.
Američka istoričarka je istražila životne priče bolničarki, učiteljica i sekretarica i objavila 13 portreta. Neke od tih žena su se svesno odlučile za karijeru u Hitlerovoj Nemačkoj i nisu birale sredstva kako bi napredovale. One su postale svedoci, učesnici i počinitelji mnogih zločina, piše Vendi Lover.
Trećina ženskog stanovništva nacionalsocijalističke Nemačke, oko 13 miliona žena, aktivno je učestvovalo u brojnim organizacijama, a do kraja rata je konstantno rastao i broj članica Hitlerove stranke NSDAP.
U Savezu nemačkih devojaka (Bund Deutscher Mädel) mlade su žene mogle da nauče da koriste oružje.
– Hitlerove pomoćnice bile su revnosne upravnice, lopovi, mučiteljice i ubice – zaključuje američka istoričarka i iznosi podatak da je najmanje milion žena otišlo na Istočni front.
Dobrovoljno učestvovanje u zločinima
Sliku žene bez skrupula autorka, pored ostalog, ocrtava i na primeru Lizel Vilhaus, supruge zapovednika zloglasnih SS jedinica u koncentracionom logoru kod ukrajinskog grada Lavova.
Ona je u nacionalsocijalističkom aparatu delovala još od 1934. godine, pa je tako i upoznala svog supruga. Sledila ga je i u Ukrajinu, zajedno s njihovom kćerkom. Očevici su kasnije ispričali da je sa svog balkona pucala na Jevreje u koncentracionom logoru, pa čak i pred svojim detetom.
Zločini bez kazne
Autorika je proučavala iskaze samih počiniteljki, ali i svedoka. I pri tome je došla do otrežnjujućeg zaključka: nakon sloma Hitlerovog režima karijera tih žena je, doduše, prekinuta, ali vrlo malo ih je odgovaralo za zločine.
– One su se vratile kući u ruševine nacističke Nemačke i pokušale su da prikriju svoju kriminalnu prošlost – objašnjava Vendi Lover.
Ni zlodela koja je počiniIa Lizel Vilhaus nisu dokazana.
– Ona nije imala službeni položaj u nacionalsocijalističkoj mašineriji i zato nema dokumenata iz tog doba koji bi potkrepili iskaze svedoka. Ona je bila na mestu zločina i javno počinila masovno ubistvo, ali pravno nije mogla da bude pozvana na odgovornost – piše američka istoričarka.
Vendi Lover u svojoj knjizi daje zastrašujuću sliku žena koje su učestvovale u masovnim ubistvima. I to dobrovoljno. Njih na to niko nije prisiljavao.
– Da su odbile da učestvuju u ubistvima Jevreja, ne bi bile kažnjene – ističe američka autorka.
