Nemački kartograf Henrikus Martelus izradio je 1491. godine karte koje je Kristifor Kolumbo najverovatnije koristio na svom putovanju po Atlantskom okeanu 1492. godine.
Zahvaljujući tehnici multuspektralnog snimka, naučnici sa Jejl univerziteta pronašli su na karti mnoge izbledele i nepoznate detalje, uključujući imena stotinu lokacija i više od 60 pisanih pasusa, piše Dejli mejl.
Ovom vrstom snimanja moguće je zabeležiti svetlost čija je frekvencija izvan vidljivog dela spektra, kao što je npr. infracrveni deo spektra. To omogućava dobijanje dodatnih informacija, koje ljudsko oko, sa svojim receptorima za crvenu, zelenu i plavu boju, ne može da registruje.
Svaki od senzora snima jednu digitalnu sliku u malom opsegu talasnih dužina vidljivog dela elektromagnetskog spektra.
Snimci su zatim kombinovani digitalnim putem i obrađeni na način koji oku omogućava da vidi sve detalje koji ranije nisu bili dostupni.
Karta prikazuje Zemljinu površinu od Atlantika na zapadu do Japana na istoku, a ceo prikaz okružen je brojnim opisima različitih regija i civilizacija na latinskom jeziku.
Ono što je naročito zanimljivo je što je Kolumbo, kada je stigao na Bahame, mislio da je u pitanju Japan, a Saharu je opisao kao “oblast nomada u kojoj nema gradova, ali u kojoj stanovništvo živi u šumama i pećinama”.
Martelusovi opisi pretežno su inspirisani rukopisima Marka Pola iz 13. veka, dok su ostali pasusi preuzeti od Klaudija Ptolomeja, starogrčkog matematičara i i pisca, rođenog oko 90. godine nove ere.
