Kad idete od Karaburme ka Višnjičkoj Banji, ugledaćete dominantne dimnjake brojnih ciglana. To je Rospi ćuprija, možda i najneobičniji deo Beograda.
Na teritoriji beogradske opštine Palilula nalazi se Rospi ćuprija.
Ulica i jedno od naselja srpske prestonice nalazi se na desnoj obali Mirijevsko potoka. Graniči se sa Karaburmom, Ćalijama i Višnjičkom Banjom. Ovo je najniža tačka užeg dela grada, s obzirom na to da se nalazi na nadmorskoj visini od svega 66 metara.
Rospi ćuprija je stambeno nasilje, ali je najpoznatija po nizu ciglana koje zauzimaju znatan prostor i čiji dimnjaci dominiraju ovim krajem.
Keltski Skordisci osnovali su Singidunum u 3. veku pre Hrista, a na lokalitetima Rosi Ćuprije pronađena je nekropola iz tog perioda, sa vrednim artefaktima koji su pripadali njihovim ratnicima.
Međutim, poreklo imena ovog dela grada veoma je zanimljivo.
Rospi ćuprija potiče od otomansko-turskog izraza rospı(lı) köprü (“most rospija” tj. kurvi).
Sudeći prema legendi, tu su navodno ubijane žene iz harema visokih turskih dostojanstvenika koje su optužene za neverstvo. Po drugoj teoriji, zaista je postojao neki mostić, a podigla ga je neka bludnica (“rospija”) kako bi iskupila grehe.
