Legenda Partizana i srpskog fudbala Milan Galić preminuo je u subotu u 76. godini života.
Galić je veliki trag ostavio u beogradskom Partizanu, a crno-beli su na zvaničnom sajtu odali poslednju počast jednom od najvećih igrača u istoriji.
Član Partizana postao je 1959. godine i od prvog dana pokazao svoje golgetersko umeće.
Na 150 prvenstvenih utakmica postigao je 75 golova za Partizan.
S Partizanom je osvojio četiri titule prvaka Jugoslavije (1960/61, 1961/62, 1962/63, 1964/65) i bio deo čuvene generacije „Partizanovih beba” koja je igrala finale Kupa šampiona u Briselu 1966. godine. Tu sezonu Galić je proveo u JNA, pa je odigrao samo tri utakmice u najjačem evropskom takmičenju i postigao dva gola.
Za Partizan je odigao ukupno 288 utakmica i postigao 179 golova.
Za reprezentaciju Jugoslavije, Milan Galić je na 51 utakmici postigao 37 golova, pa je tako drugi strelac u istoriji nacionalnog tima, samo jedan gol iza Stjepana Bobeka.
Retko koji svetski igrač se može pohvaliti takvim prosekom golova u nacionalnom timu.
Za reprezentaciju je debitovao 31. maja 1959. godine u kvalifikacijama za EP protiv Bugarske na Stadionu JNA i već u prvom minutu postigao gol. Učesnik je Olimpijskih igara u Rimu 1960. godine, gde je sa jugoslovenskom reprezentacijom osvojio zlatnu medalju, a kuriozitet je da je na svakoj utakmici olimpijskog turnira postigao po gol. Na kraju, podelio je nagradu za najboljeg strelca Igara sa Dancem Nilsenom.
Na Svetskom prvenstvu u Čileu 1962. godine na pet utakmica Milan Galić je postigao tri gola. Te 1962. godine proglašen je za najboljeg jugoslovenskog sportistu u anketi JSL Sport.
Milan Galić nije se odlikovao naročitom visinom, ali je posedovao hitrinu, agresivnost, stabilnost u duelima, izuzetan osećaj za gol i neustrašivost, i pre svega odličnu tehniku.
Jugoslovenski klupski fudbal i Partizan je napustio 1966. i sa velikim uspehom je igrao za belgijski Standard Lijež i francuski Rems. Jedan je od fudbalera koji nije zapostavio školu, još kao igrač Proletera je završio gimnaziju, a po povratku u Jugoslaviju 1973. godine završio je pravni fakultet i do penzije je radio u FSJ kao pravnik.
