Roditelji su bili odbili da preuzmu telo deteta kako bi bolnica uradila autopsiju i sahranila bebu, međutim kada su kroz par godina zatražili tu informaciju, saopšteno im je da je telo spaljeno sa drugim medicinskim otpadom u Zagrebu.
Evropski sud za ljudska prava u Strazburu doneo je danas prvostepenu presudu u korist hrvatskog građanina Miodraga Marića koji nije uspeo u svojoj državi da dođe do odgovora gde su sahranjeni ostaci njegovog mrtvorođenog deteta.
Marićeva supruga imala je porođaj 2003. godine u državnoj bolnici u Splitu, ali novorođenče nije bilo živo, a roditelji su odbili da preuzmu telo deteta ostavljajući bolnici da izvrši autopsiju tela i da ga sahrani, navedeno je u presudi koju je objavio Sud u Strazburu.
Kada su Marići nešto kasnije zatražili informaciju o lokaciji na kojoj je sahranjeno njihovo dete, u bolnici su dobili odgovor da je telo zajedno sa medicinskim otpadom poslato u Zagreb gde je spaljeno.
U maju 2007. godine Sudu u Splitu doneo je odluku da prema domaćem zakonu telo deteta nije trebalo da bude spaljeno zajedno sa medicinskim otpadoma, ali da nema zakonske osnove koja obavezuje bolnicu da obavesti roditelje gde je telo njihovog mrtvorođenog deteta pokopano, pa zbog toga roditelji nemaju pravo na odštetu.
Ovu presudu splitskog suda potvrdio je 2008. godine Vrhovni sud Hrvatske, a zatim je 2012. godine žalbu Marića odbacio Ustavni sud, nakon čega su se roditelji obratili Evropskom sudu za ljudska prava.
U obrazloženju Suda u Strazburu navedeno je da nije reč o tome da li su Marići imali pravo da odaberu način i mesto sahrane deteta, već da li je bolnica mogla da stavi telo zajedno sa medicinskim otpadom i da ga ukloni bez traga, kao i da je bolnica na taj način prekršila zakon.
Sud je odredio da Hrvatska treba da plati Mariću na ime nematerijalne štete iznos od 12.300 evra.
