Početkom dvadesetog veka u Ogru, kod Pećinaca, rođena su dva brata. Nebojša i Dušan dali su živote za našu slobodu, a u spomen na njihovu žrtvu jedno naselje u Beogradu dobilo je naziv po njima.
U učiteljskoj porodici Jerković, u Ogru, rođena su dva brata. Nebojša se rodio 1912, a Dušan dve godine kasnije. Oba brata završila su učiteljsku školu, ali su, zbog političkih stavova i otvorenog istupanja protiv režima, dobijali službu u zabačenim mestima. Nebojša je radio u selima po Makedoniji, a Dušan u selu Fakovići u Bosni.
I Nebojšina supruga Katarina bila je učiteljica. Njih dvoje su zajedno postali članovi tada nelegalne Komunističke partije Jugoslavije, a Nebojša je ubrzo postao sekretar partijske ćelije. Od 1940. godine žive u Beogradu, gde je Nebojša radio kao akviziter kod slavnog Gece Kona, a istovremeno se bavio i partijskim i revolucionarnim radom. Nakon Aprilskog rata, 1941. godine napustio je Beograd i otišao u Klenak sa suprugom. Vremenom postaje komandant Mačvanskog partizanskog odreda koji vrši brojne uspešne akcije tokom 1941. godine.
Nebojšin mlađi brat Dušan prešao je iz Bosne u račanski kraj i postaje komandir Užičkog partizanskog odreda i uspeva da oslobodi takozvanu Užičku republiku. U ofanzivi na ovu teritoriji, koja je počela 25. novembra 1941. godine, dolazi do povlačenja partizana. Odbranu Užica predvodio je Dušan Jerković koji je, zajedno sa još oko 200 boraca, poginuo u neravnopravnoj borbi na Kadinjači 29. novembra 1941. godine. Posthumno je odlikovan i proglašen za narodnog heroja.
Nekoliko meseci posle Dušanove pogibije, Nebojšin Mačvanski odred bio je prvi na udaru nemačke divizije prilikom Prve neprijateljske ofanzive. Probijajući se ka Mačvi, na Ceru je izginuo gotovo čitav komandni sastav odreda. Nebojša Jerković se sa još osmoro partizana sakrio u kući na kraju sela Bela Reka, u podnožju planine.
Međutim, pripadnici Ljotićevog dobrovoljačkog odreda pronašli su ih zahavaljujući nepromišljenoj akciji partizanskog kurira Aleksandra Andrića. Otvorili su vatru na kuću u kojoj su se krili. Partizani su se, na čelu sa Nebojšom, odlučili na samoubistvo, kako ne bi bili zarobljeni. Tela su im preneta u Šabac, a domaćin kuće u kojoj su se krili streljan je u šabačkom logoru.
U čast ova dva brata učitelja brojne škole širom Srbije nose njihova imena, a najpoznatija je svakako beogradska osnovna škola, kao i ulica i čitavo naselje oko nje – Braće Jerković.
