Ureaplazma spada u mikoplazma bakterije. U pitanju su veoma male bakterije koje se ne mogu videti ni pod mikroskopom. Razlikuju od drugih bakterija po tome što nemaju ćelijski zid. To znači da se protiv njih može delovati samo određenom vrstom antibiotika.
Naime, većina urinarnih i genitalnih infekcija leči se antibioticima koji uništavaju bakterije tako što slabe njihov ćelijski zid. Na ureaplazma bakterije obzirom da nemaju ćelijski zid deluje se antibioticima koji remete metaboličke procese u njima, odnosno sprečavaju rast i razvoj njihovih ćelija.
Ureaplazma bakterija može živeti u čoveku kao svom domaćinu godinama a da ne izazove nikakve zdravstvene probleme. Međutim, kada dođe njenog prekomernog razmnožavanja mogu se inficirati okolna tkiva i zdravi organi.
Posledice infekcije mogu biti različite, a povezuju se i sa sterilitetom. Treba napomenuti da ureaplazma sama po sebi nije uzrok neplodnosti ali u sinergiji sa ostalim faktorima tome može doprineti.
Smatra se da do infekcije ureaplazmom dolazi usled slabljenja imunološke sposobnosti organizma. Prenosi se seksualnim kontaktom a može se preneti i sa majke na dete prilikom porođaja.
(Ne)vidjivi simptomi ureaplazme
Pored toga što nemaju ćelijski zid i ne mogu se lečiti uobičajenim antibioticima, za ureaplazma bakterije je karakteristično da u velikom broju slučajeva uopšte ne ispoljavaju simptome. Ukoliko se simptomi jave mogu se identifikovati kao bol tokom uriniranja, kao i bol u stomaku kod muškaraca i žena.
Nekada su ovi simptomi praćeni i osećajem peckanja a ponekad dolazi i do nevoljnog otpuštanja mokraće. Kod žena može se još javiti i vodeni iscedak iz vagine neprijatnog mirisa i bol prilikom seksualnih odnosa.
Ovi simptomi podrazumevaju obavezno testiranje na ureaplazma bakterije jer posledice osim problema sa plodnošću, mogu izazvati oštećenje drugih organa a u trudnoći posledica može biti prevremeni poremećaj, meningitis i respiratorni problemi kod novoređenih beba.
Testiranje na ureaplazma bakterije kod žena se obavljaju uzimanje brisa grlića merice, ili uretre, uzorka urina, kao i biopsijom endometrijuma. Kod muškaraca infekcija se otkriva na osnovu uzorka sperme ili urina.
Test je pozitivan odnosno ureaplazma infekcija je potvrđena ukoliko vrednosti pokazuju prisutnost bakterije u odnosu koji je >_ 10 000 ccu/ml ili skraćeno 10 na 4.
Ureaplazma u trudnoći, lečenje, prevencija
Infekcija ureaplazmom u trudnoći je rizična i može izazvati prerano pucanje fetalne membrane, prevremeni porođaj i infekciju plodove vode. Moguće posledice su i invazija placente, infekcija membrana koja okružuju fetus u materici (horioamnioniti) i upala pupčane vrpce (funisitis).
U lečenju se mogu koristiti sledeći antibiotici: aritromicin, dioksicilin, tetraciklin ili fluorohinoloni antibiotici. Nakon terapije, testiranje treba obavezno ponoviti nakon određenog vremena jer se infekcija može ponovo javiti a postoji mogućnost da test pokaže lažno negativan rezultat.
Ureaplazma se prenosi seksualnim kontaktom, tako da je jedina prevencija upotreba kondoma ili apstinencija. Pod seksualnim kontaktom podrazumeva se i intimno dodirivanje a ne samo penetracija. Prilikom lečenja treba izbegavati seksualne odnose bez obzira što se koristi zaštita putem kondoma a preporučuje i lečenje oba partnera.
Testiranje na ureaplazmu preporučuje se svim seksualno aktivnim osobama, trudnicama, parovima koji imaju problema sa plodnošću, kao i osobama koji su sklone čestim infekcija urinarnog i genitalnog trakta.
Ukoliko sumnjate da postoji mogućnost da ste inficirani ureaplazma bakterijom kontaktirajte svog izabranog lekara i zakažite testiranje.
