Jasno je zašto je ovo jedna od najtežih i najkomplikovanijih grana medicine- glavni razlog za to jeste što spaja znanja iz više oblasti i zahteva izuzetnu stručnost i posvećenost od lekara koji su se specijalizovali za ovu granu medicine.
Lekari koji su specijalizovani za ovu oblast zaduženi su za sve inetervencije između vaših obrva, brade i ušiju. To je jedna od relativno novijih hirurških grana koja je nastala preplitanjem stomatološke, plastične i otorinoralingološke hirurgije.
Stručnjaka koji se bave ovom oblašću nema puno i ponekad je zaista teško doći do nijih. Na sajtu Hipokratija odabirom prave specijalizacije možete pronaći najbolje maksifacijalne hirurge u državi i dobiti sve potrebne informacije poput ordinacije u kojoj rade i kontakt informacija kao što su broj telefona i mejl adresa.
Kod kojih pacijenata je moguće izvršiti operacije na licu?
Većina ovih oboljenja jeste rešiva ukoliko to dozvoljava opšte zdravstveno stanje pacijenta. Ukoliko je neko težak srčani bolesnik ili ima dijagnostifikovanu šećernu bolest, takvi pacijenti se ne smeju izlagati ovako komplikovanim operacionim zahvatima. Ove operacije su ipak dobrim delom estetske i kod pacijenata fukncije vilice moraju biti teško poremećene kako bi bilo opravdano njihovo izlaganje ovakvim hirurškim zahvatima.
Ovakve operacije se ne rade kod dece, jer kod njih nije završen kompletan anatomskoi razvitak i ovakav vid intervencije može da poremeti ceo taj proces. Operacijom se dobija trenutno rešenje problema, međutim ožiljci koji ostaju nakon intervencije ne dozvoljavaju da se lice razvije u svom normalnom obliku. Nakon toga se javljaju stečeni deformiteti za čije rešavanje su potrebne dosta teže intervencije.
Hirurzima je mnogo teže da operišu povrede koje se ne saniraju na vreme i zato je veoma bitno da se odmah nakon dijagnostifikovanja javite hirurgu čija je specijalnost maksilofacijalna hirurgija. Što vreme više prolazi, anatomija lica se sve više remeti i hirurzi onda moraju da pristupe komplikovanijim i težim zahvatima kako bi rešili problem i sve vrate u anatomski korektni položaj.
Na primer, povreda očnog kapka ili donje usne koja se ne reši u prvih nekoliko sati nakon povrede dovodi do oticanja tkiva koje prouzrokuje velike promene na anatomiji lica i hirurzi imaju mnogo teži i neizvesniji zadatak. Pacijenti koji se nalaze u komi ili imaju teške povrede drugih delova tela, kod maksifacijalnih hirurga dolaze tek nakon što se njihovo stanje stabilizuje.
Za koja oboljenja su zaduženi maksilofacijalni hirurzi?
Jedno od najčešćih oboljenja kojima se bave stručnjaci iz ove oblasti su svakako infekcije. One mogu biti infekcije u ustima, infekcije zubnog porekla ali i neke druge vrste problema sa nosem i sinusima. Takođe, tu su i povrede lica, odnosno regije između očiju i brade. Osim lica, ova regija obuhvata i očne šupljine u kojima se nalaze očne jabučice, sinusne, nosne i usne.
Ti problemi se dele na urođene i stečene. Najčešće urođene anomalije lica koje se javljaju kod pacijenata su rascep usne, odnosno zečija usna, ili nepca. Kod nas se ovi problemi tradicionalno rešavaju i kod plastičnih hirurga, ali ih mogu otkloniti i maksilofacijalni hirurzi. Ono čime se tradicionalne bave stručnjaci iz ove oblasti jesu anomalije vilica, među kojima je najčešća takozvana Habzburška vilica. Takvi pacijenti imaju veoma izraženu donju vilicu, što je oboljenje koje su imali mnogi članovi austro-ugarske vladajuće porodice Habzburg, po kojima ono i nosi ime.
Kod nekih pacijenta se javlja i slabije razvijena donja vilica, kada se javlja oboljenje poznato kao ptičije lice. Pojedini pacijenti imaju i slabo izražene gornje vilice i jagodične kosti koje dovode do tanjirastog oblika lica. Uzrok svih ovih pojava su anomalije na skeletu lica koje rešavaju upravo maksilofacijalni hirurzi.
Stečeni deformiteti su najčešće posledica povrede lica. Uzroci za to mogu biti različiti od opekotina ili, na primer, operacija tumora lica kad se posle nekog kod pacijenata javljaju ozbiljni estetski problemi koji zahtevaju hiruršku intervenciju. Svaku operaciju tumora prati i operacija vrata, jer su u toj oblasti šire metastaze.
Tumori lica – još jedna oblast kojom se bave maksilofacijalni hirurzi
Tumori kože lica i poglavine su abnormalne promene koje se javljaju zbog spoljašnjih uticaja na kožu, poput ultravioletnog zračenja, hemijskih supstanci ili genetskih poremećaja. Rana dijagnostika pigmentnih lezija na koži je od velike važnosti za uspešno lečenje malignih oboljenja. Benigne promene mogu biti mladeži, papilomi, lipomi, keratoze, dermatofibromi i ateromi, dok se prekanceroze smatraju dermalnim lezijama koje se mogu razviti u karcinom.
Zloćudni tumori kože lica se dele u tri grupe: bazocelularni karcinomi, melanomi i planocelularni karcinomi. Melanom je najopasniji i najagresivniji tip tumora kože, koji ima tendenciju da se širi i uzrokuje najveći procenat smrtnosti. Bazocelularni i planocelularni karcinomi se javljaju na delovima tela koji su izloženi sunčevom zračenju i imaju tendenciju da se šire u širinu i dubinu.
