Velelepni svetski parkovi se odlikuju impozatnim vrtno-arhitektonskim elementima koji najčešće predstavljaju mala umetnička dela koja svojim prisustvom doprinose izgledu i značaju same zelene površine.
Kada je u pitanju Kalemegdanski park, zbog svoje složene istorije on sadrži vrtno-arhitektonske elemente koji se inače na nalaze u parkovima, ali danas oni čine neotuđivi deo parka koji oslikava različite periode njegovog razvoja.
U periodu kada je Kalemegdanski park počeo da se uređuje kao centralni gradski park, on je dobio neka obeležja karakteristična za svetske parkove tog vremena. Ona se jasno ističu u prostoru kao fokusne tačke i najvredniji delovi parka sa aspekta njegovog uređenja.
Jedno od tih obleležja je i Malo stepenište, koje se nalazi na ulazu u park kojim se stupa na Savsko šetalište, preko puta Francuske ambasade.
Izgrađene u prvoj deceniji 20. veka u stilu neobaroka, kao jedan od prvih primeraka vrtno-arhitektonskih elemenata izvedenih u Srbiji. Projekat je uradila Jelisaveta Načić, koja je bila deo prve generacije diplomiranih studenata i prva žena diplomirani arhitekta u Srbiji.
Jelisaveta Načić (1878-1955) je bila veliki talenat o kome se često govori i to nesamo zbog činjenice da je bila prva žena koja je završila tipično muški fakultet u vreme kada je u našoj zemlji jedva sedam procenata žena bilo elementarno pismeno.
Radeći kao arhitekta u Beogradskoj opštini Jelisaveta Načić je imala priliku da se oproba u različitim projektima, uključujući uređenje parka Kalemegdan na Beogradskoj tvrđavi, preuređenju Terazija, zgrada Osnovne škole “Kralj Petar Prvi” kod Saborne crkve itd.
Malo stepenište na Kalemegdanu je samostalni projekat Jelisavete Načić, a danas očuvane granitne, neobarokne stepenice su imale i dekorativnu ogradu koja je stradala u Prvom svetskom ratu.
Kao jedan od prvih objekata parkovne arhitekture nastalih u Beogradu, Male stepenice su još 1979. godine proglašene spomenikom kulture od posebnog značaja.
Stepenice su izgrađene od klesanog kersantita, koji se danas može naći u napuštenom majdanu u Ripnju, što otežava rekonstrukciju. Potrebna je zamena dotrajalih i propalih gazišta, a pošto je celo stepenište leži na zemljanom nasipu, potrebna je izrada stabilnije podloge od jako nabijenog tucanika ispod gazišta. Pored toga bi bila poželjna zamena nekih delova ograde i rukohvata koji su u izuzetno lošem stanju.
U sastavu samih stepenica se nalazi i dekorativna česma „Lavić“ nastala u istom periodu koja je trenutno van funkcije. Restauracija česme bi obuhvatala restauraciju slavine u obliku lavlje glave od mesinga, kao i dovoda i odvoda. Projekat je odrađen pre tri godine, ali radovi još nisu započeti, a ne zna se ni kada će biti, prema podacima iz Sekretarijata za komunalne i stambene poslove.
Stanje u kome se nalazi stepenište nekada najvažnijeg prilaza Kalemegdanu oštećuje celokupan utisak i izgled zelene površine. Kako je održavanje vrtno-arhitektonskih elemenata sastavni deo održavanja zelenih površina, trenutno stanje se smatra velikim propustom nadležnih za negovanje Kalemegdanskog parka.
